سلام
اول: دهه کرامت بر همه دوستان عزیزم مبارک. خدا میدونه چه حس و حال خوبیه حضور در مکانی که منسوب به این بزرگوارانه.
بعدش: اینجا رو خیلی دوست دارم. ولی نمیدونم چرا حس میکردم نباید چیزی بنویسم یا حس نوشتن اینجا نداشتم. شاید هم خوبه چون معمولا دلتنگیام رو اینجا مینویسم. و این ننوشتن دلیل دلتنگ نبودنه.
هیچوقت دوستانم رو فراموش نکردم و نمیکنم. (اینقدر نامرد نیستم)
خیلی وقته که اینجا بارون شروع شده و من مست تماشای باران. اگرچه دور از جون سرمای شدید میل فرمودم.
پ.ن: چقدر از دیدن کامنت دوستان قدیمی خوشحال میشم و همین کافیه برای سر ذوق اومدنم.